( غفوة ) غفوة. [ غ َف ْ وَ ] ( ع ، اِ ) اسم مرت از غَفْوْ در حالت مصدری.یکبار به خواب شدن یا چرت زدن. ( از اقرب الموارد ). چرت. خواب سبک. ج ، غَفَوات. ( دزی ج 2 ص 219 ). || یکبار برآمدن چیزی بر آب. ( از اقرب الموارد ). || پشته بلند که آب برآن نرود. زُبیَة. ( اقرب الموارد ). رجوع به غَفْوْ شود. || مغاکی که در بلندی جهت شکار شیر کنند. ( ناظم الاطباء ).
