غفلت حوا

[ویکی فقه] غفلت حوا (قرآن). غفلت حوا (علیهاالسّلام) از خداوند و توجه او به اسباب و عوامل طبیعی، پس از اعطای فرزند به آنان از آیه زیر استفاده می شود.
«فلما ءاتـهما صــلحـا جعلا له شرکاء فیما ءاتـهما فتعــلی الله عما یشرکون؛ اما هنگامی که خداوند فرزند صالحی به آنها داد، (موجودات دیگر را در این موهبت مؤثر دانستند؛ و) برای خدا، در این نعمت که به آنها بخشیده بود، همتایانی قائل شدند؛ خداوند برتر است از آنچه همتای او قرار می دهند». (در اینکه مرجع ضمیر فاعلی در «جعلا له شرکاء» چیست، دو احتمال وجود دارد: ۱. پدر و مادر از نوع ایشان ۲. آدم و حوا (علیهما السلام)، که در این صورت، منظور از شرک در آیه، توجه به اسباب طبیعی در تربیت فرزند و بازماندن از اخلاص در توجه تام به خداست.)