غفاه

لغت نامه دهخدا

( غفاة ) غفاة. [ غ ُ ] ( ع اِ ) صاحب منتهی الارب گوید:غفاة بالضم سپیدی که بر سیاهه چشم برآید. و در تاج العروس و فرهنگهای معتبر دیگر دیده نشد و ظاهراً غفاة غلط چاپی است و صحیح آن غفاءة است که در فرهنگها به معنی «سفیدی در حدقه » آمده. رجوع به غفاءة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس