غطیر

لغت نامه دهخدا

غطیر. [ غ ِ ی َرر ] ( ع ص ) درشت اندام ، یا نمایان و پرگوشت میانه قامت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). المتظاهر اللحم المربوع القامة، و قیل القصیر. ( اقرب الموارد ).

غطیر. [ غ ُ ی َرر ] ( ع ص ) لغتی است در غِطیَرّ. ( منتهی الارب ). رجوع به غِطیَرّ شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس