غطمطیط

لغت نامه دهخدا

غطمطیط. [ غ َ م َ ] ( ع ص ) بحر غطمطیط، به معنی بحر غُطامِط و غَطَومَط است. ( منتهی الارب ). بانگ موج آب. ( مهذب الاسماء ). به تمام معانی غطامط آمده است. رجوع به غطامط شود. ابن دریددر باب فعللیل آرد: و از جمله مصادری که بر این وزن ( فعللیل ) آمده غطمطیط است ، گویند: سمعت غطمطیط الماء، و از آن صوت اراده کنند، شاعر گوید :
بطی ضفن اذا مامشی
سمعت لاعفاجه غطمطیطا.
( از تاج العروس ).

پیشنهاد کاربران

بپرس