غطش
لغت نامه دهخدا
غطش. [ غ َ طَ ] ( ع اِمص ) سستی بینایی با سیلان اشک اکثر اوقات یا همواره. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ).
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
(بر وزن فلس) تاریک شدن. در لغت آمده «غَطَشَ اللَّیْلُ غَطْشاً: اَظْلَمَ» اغطاش لازم و متعدی هر دو آمده است. . یعنی شب آسمان را تاریک گردانید و نور آن را خارج کرد رجوع شود به «سماء» این کلمه تنها یک بار در قرآن آمده است.
(بر وزن فلس) تاریک شدن. در لغت آمده «غَطَشَ اللَّیْلُ غَطْشاً: اَظْلَمَ» اغطاش لازم و متعدی هر دو آمده است. . یعنی شب آسمان را تاریک گردانید و نور آن را خارج کرد رجوع شود به «سماء» این کلمه تنها یک بار در قرآن آمده است.
wikialkb: ریشه_غطش
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید