غضیان. [ غ َض ْ ] ( اِخ ) موضعی است. ( منتهی الارب ). یاقوت در معجم البلدان گوید: جایی بین حجاز و شام است ، ابن اعرابی سراید: تعشبت من اول التعشب بین رماح القین و ابنی تغلب من یلحهم عند القری لم یکذب فصبحت والشمس لم تقضب عینا" بغضیان سحوح العنبب. و به قولی غضیان و غضبان یکی است.
