غضبیه

/qazabiyye/

لغت نامه دهخدا

( غضبیة ) غضبیة. [ غ َ ض َ بی ی َ ] ( ع ص نسبی ) تأنیث غضبی ( منسوب به غضب ؛ یعنی خشم ): روح غضبیه ؛ روح حیوانیه. قوه غضبیه ؛ قوه سبعیه و آلتها القلب.
- قوه غضبیه ؛ قوه ٔدفع منافر یا دفع مهروب عنه. مقابل قوه شهویه ؛ یعنی قوه جذب ملائم یا جلب مطلوب الحصول. رجوع به غَضَب شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) مونث غضبی . یا قوه ( قوت ) غضبی . یکی از قوای باعثه . اگر شوق برای دفع امر مکروه و ناپسندی باشد آنرا قوه غضبیه نامند شهویه و آن قوه دفع منافر است .

پیشنهاد کاربران

سلیم
غضبیه: واژه ای اربی ست به معنی خشمگینانه مانند قوه غضبیـه یعنی نیروی خشمگینانه در برابر نیروی نفسانی و خوشگذرانی.

بپرس