غَضایری رازی، محمد بن علی ( ـ ۴۲۶ق)
شاعر ایرانی. چون پدرش پیشۀ کاسه گری داشت، وی تخلص غضایری (منسوب به غضّاره= گل کاسه گری) را برگزید. در ری سکونت داشت و مداح بهاء الدولۀ دیلمی بود. قصایدی نیز در مدح محمود غزنوی می سرود و از ری به دربار غزنه می فرستاد و از او صله می گرفت. از قصاید معروف او لامیه ای در مدح محمود است که عنصری آن را پاسخ گفته و خرده هایی بر آن گرفته است. از سروده های او ۲۱۹ بیت فارسی، که دو قصیده و چند قطعه و ابیاتی پراکنده است، باقی مانده است. تنها شاعر غیر خراسانی است، که به سبک خراسانی شعر می گفت.
شاعر ایرانی. چون پدرش پیشۀ کاسه گری داشت، وی تخلص غضایری (منسوب به غضّاره= گل کاسه گری) را برگزید. در ری سکونت داشت و مداح بهاء الدولۀ دیلمی بود. قصایدی نیز در مدح محمود غزنوی می سرود و از ری به دربار غزنه می فرستاد و از او صله می گرفت. از قصاید معروف او لامیه ای در مدح محمود است که عنصری آن را پاسخ گفته و خرده هایی بر آن گرفته است. از سروده های او ۲۱۹ بیت فارسی، که دو قصیده و چند قطعه و ابیاتی پراکنده است، باقی مانده است. تنها شاعر غیر خراسانی است، که به سبک خراسانی شعر می گفت.
wikijoo: غضایری_رازی،_محمد_بن_علی_(_ـ_۴۲۶ق)