( غضاة ) غضاة. [ غ َ ] ( ع اِ ) درختی است ، معروف به طاق. ج ، غضا. و منه ذئب غضا. ( منتهی الارب ). درختی است صحرایی مانند کُنار که آتش چوب آن دیر ماند. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) . غضاة یکی غضاست. ( اقرب الموارد ). رجوع به غضا و تاغ شود.
فرهنگ فارسی
درختی است معروف به طاق درختی است صحرایی مانند کنار که آتش چوب آن دیر ماند
