غشای پایه

غشای پایه ( انگلیسی: Basement membrane ) یک لایه نازک فیبروزی ( سخت ) و فاقد سلول است که بافت های اپی تلیوم، اندوتلیوم و مزوتلیوم را از بافت های همبند پیرامون جدا می سازد. به عبارت دیگر و ساده تر غشای پایه شبکه ای، از رشته های پروتئینی و گلیکوپروتئینی ( ترکیب پروتئین و کربوهیدرات ) است ( به دلیل وجود گلیکوپروتئین دارای خاصیت چسبندگی است ) . در زیر یاخته های بافت پوششی، بخشی به نام غشای پایه وجود دارد که این یاخته ها را به یکدیگر وبه بافت های زیر آن، متصل نگه می دارد. غشای پایه، شبکه ای از رشته های پروتئینی وگلیکوپروتئینی ( ترکیب کربوهیدرات پلی ساکاریدی گلیکوژن و پروتئین ) است.
غشای پایه بخشی از ماتریکس برون یاخته ای است که باعث ارتباط پوشش اندام با بافت های زیرین می شود و در اغلب اندام ها دیده می شود. به استثنای سینوزوئیدها و مویرگ های لنفی که غشای پایه ممتد ندارند. غشای پایه شامل گلیکوپروتئینهایی به نام لامینین و انتاکتین، رشته های کلاژن تیپ IV و رشته های شبه کلاژن ( شبکه ای ) ، هپاران سولفات و فیبرونکتین می باشد.
غشای پایه مجموعه لامینا بازال و لامینا رتیکولر است و به صورت نوار باریک قابل رویت با میکروسکوپ نوری می باشد.
غشای پایه علاوه بر اینکه بستری جهت چسبیدن سلول ها و ارتباط آن ها با سایر بافت هاست برای رشد و تکثیر سلول ها مورد نیاز بوده حاوی اطلاعات ضروری برای مهاجرت و تمایز و اعمال متقابل سلول ها در دوره جنینی است.