غزوه ذی العشیرة. [ غ َزْ وَ ی ِ ذِل ْ ع ُ ش َ رَ ] ( اِخ ) یا غزوه عشیره. پس از غزوه بدرالاولی یا سفوان واقع شد. این غزوه 16ماه پس از هجرت در جمادی الاَّخره اتفاق افتاد. رسول خدا به قصد کاروان قریش که به سوی شام حرکت کرده بود بیرون آمد و به ذی العشیرة واقع در ناحیه ینبع که از مدینه 9 برید فاصله دارد رسید و آن متعلق به بنی مدلج بود ولی کاروان چند روز پیش از رسیدن او از آنجا گذشته بود و این همان کاروان بود که هنگام بازگشت از شام قریش آگاهی یافتند و برای دفاع حرکت کردند و با رسول خدا در بدر مصادف شده به جنگ پرداختند و مغلوب شدند. در همین غزوه ذی العشیره رسول خدا با بنی مدلج و هم قسمان آنان پیمان بست و به مدینه بازگشت. ( از الطبقات الکبری تألیف ابن سعد چ بیروت 1376 هَ. ق. ج 2 ص 9 و 10 به اختصار ). و برای تفصیل رجوع به الطبقات صفحه مذکور و امتاع الاسماع صص 54 - 61 و رجوع به عشیره و ذی العشیرة شود.
