غزوه وادی القری

[ویکی اهل البیت] رسول خدا صلی الله علیه و آله پس از فتح خیبر و فراغت از کارهای آن رهسپار وادِی الْقُریَ شد. وادی القری منطقه ای بود متشکل از روستاهای زیاد و نزدیک به هم در حدود پنجاه فرسخی شمال مدینه که ساکنان مناطقی از آن یهودی بودند.
واقدی 2/710 گوید: آنان با شنیدن خبر آمدن سپاه اسلام آماده جنگ شدند. رسول خدا صلی الله علیه و آله ایشان را محاصره کرد و گویند پرچم را به سعد بن عباده یا حباب بن منذر، یا سهل بن حنیف یا عَبّاد بن بشر داد و سپس اهل وادی القری را به پذیرش اسلام فراخواند و اعلام کرد اگر اسلام بیاورند خونشان مصون و اموالشان محفوظ خواهد ماند و حساب اعمالشان نیز با خداست.
یهودیان وادی القری نپذیرفتند و روز نخست به جنگ با مسلمانان پرداختند که طی آن ده نفر از جنگاورانشان به میدان آمدند و بدست علی علیه السلام و ابودجانه انصاری و زبیر بن عَوّام کشته شدند. هر یک از آنان که کشته می شدند پیامبر بقیه را به اسلام دعوت می کرد، پس از نماز نیز آنان را به اسلام دعوت کرد. سرانجام اوایل روز دوم که تازه آفتاب طلوع کرده بود، تسلیم شدند.
حضرت چند روز در آن جا ماند و بر یهودیان ترحم کرد، زمین ها و نخلستان های آنان را همانند خیبر در اختیار خود آنان گذاشت و ایشان را عامل حکومت اسلامی مدینه در آن سرزمین قرار داد. چون خبر سرگذشت خیبر، فدک و وادی القری به یهودیان تَیْماء رسید آنان نیز با رسول خدا صلی الله علیه و آله صلح کردند و متعهد شدند که جِزْیَه بپردازند. بدین سان بود که یهود در جزیرة العرب سرکوب شد و دیگر چندان خطری از ناحیه آنان احساس نمی شد. پس از فتح خیبر، فدک و مناطق وابسته به آن و تنظیم امور آنان رسول خدا و سپاه اسلام به مدینه بازگشتند.