غزوه طائف

لغت نامه دهخدا

غزوه طائف. [ غ َزْ وَ ی ِ ءِ ] ( اِخ ) این غزوه به سال هشتم هجرت واقع شد. رسول خدا از حنین به قصد طائف حرکت کرد و خالدبن ولید را بر مقدمه فرستاد، و طایفه ثقیف در حصن خود قرار گرفته آماده جنگ شده بودند. رسول اکرم در نزدیکی قلعه طائف فرودآمد و به جنگ پرداخت. از مسلمانان گروهی زخمی شدند و 12تن به قتل رسیدند که از جمله آنان عبداﷲبن ابی ، امیةبن مغیرة و سعیدبن العاص بودند. و عبداﷲبن ابی بکر نیز تیر خورد و پس از مدتی بر اثر جراحت آن درگذشت. رسول خدا قلعه را درمحاصره گرفت. در اثنای جنگ باز گروهی از مسلمانان کشته شدند. پیغامبر فرمان داد تاکهای آنان را ببرند وبسوزانند، پس منادی مسلمانان ندا زد: هرکه از قلعه به سوی ما آید آزاد است. گروهی به سوی مسلمانان آمدند و کار بر اهل طائف سخت شد، و با این همه فتح طائف میسر نگردید، و با آنکه گروهی طالب جنگ بودند رسول خدا فرمان مراجعت داد و برگشتند. ( از الطبقات الکبری تألیف ابن سعد چ بیروت 1376 هَ. ق. ج 2 ص 158 و 159 ). مقریزی در امتاع الاسماع نیز این جنگ را غزوه شمرده است ، و ابن اثیر آن را زیر عنوان ذکر حصارالطائف نقل کرده است. رجوع به امتاع الاسماع صص 415 - 420 و کامل ابن اثیر جزء دوم صص 128 - 129 و رجوع به طائف شود.

فرهنگ فارسی

این غزوه بسال هشتم هجرت واقع شد رسول خدا از حنی بقصد طائف حرکت کرد و خالد بن ولید را بر مقدمه فرستاد و طایفه ثقیف در حصن خود قرار گرفته آماده جنگ شده بودند

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] پس از آنکه دشمنان اسلام در غزوه حنین ، به سمت شهر طائف فرار کردند و در آنجا پناه گرفتند.رسول خدا(ص) دستور محاصره شهر طائف را توسط سپاهیانشان داند.حرکت آن حضرت به سوی طائف در شوال سال هشتم هجری بوده است .
طائف از لحاظ آب و هوایی یکی از بهترین نقاط حجاز بوده و محل سکونت قبیله ثقیف بود. آنان پیوندهایی با قریشیان داشتند و از جمله قبایل شناخته شده حجاز بوده اند.
از چهره های شاخص ثقیف عروة بن مسعود بود که زمانی مشرکانِ مکه، با اشاره به او، از خدا گله می کردند که چرا قرآن بر مردی از یکی از دو قریه بزرگ نازل نگردید. او به همراه غَیْدن بن سلمه به یمن رفته بودند تا استفاده از منجنیق و دبابات را فراگیرند.
بعد از اسلام دو چهره ثقفی مهم داریم، یکی مختار شیعی و دیگر حجاج بن یوسف اموی. این سنگر آخرین سنگری بود که مشرکان بر آن تسلط داشتند گرچه پس از فتح مکه، مردم طائف دیر یا زود می بایست تصمیم خود را می گرفتند.
پیامبر (ص) که آهنگ طائف فرمود، ثقیف حصارهای خود را تعمیر کردند و از اوطاس که گریختند به حصارها پناه بردند و درب ها را بستند. حصار اصلی شهر دارای دو در بود. آنها آماده برای جنگ می شدند و خوار بار و نیازمندی های یک ساله خود را با خود به حصار بردند که اگر محاصره طول کشید راحت باشند.
پس از آن که مشرکان شکست خوردند در چند دسته به سوی چند نقطه گریختند. کسانی و از جمله مالک بن عوف رئیس هوازن به درون طائف رفته و اینان بیشتر ثَقَفیانی بودند که در این جنگ شرکت کردند. گروهی به «نخله» گریختند و کسانی نیز به اوطاس- جایی که لشکرگاه نخست آنان بود- رفتند. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) گروههایی را در تعقیب آنان فرستاد و شمار زیادی از دشمن را به اسارت درآورد. خود آن حضرت نیز راهی طائف شد.
پیامبر (ص) از اوطاس که حرکت فرمود نخست به نخله یمانیّه رسید و سپس به قرن و از آنجا به ملیح و بعد به بحرة الرّغاء از ناحیه لیّه رسید و آنجا مسجدی بنا فرمود و در آن نماز گزارد.آنگاه پیامبر (ص) ازلیّه حرکت کرد و از راهی رفت که نام آن ضیقه (تنگ راه) بود. رسول خدا (ص) فرمود: این راه «یسری» (سهولت و آسانی) است. پیامبر سپس به نخب رسید و زیر درخت سدری که از نخلستان مردی از ثقیفیان بود فرود آمد پس از آن با همان سپاه به سوی طائف رفته و آن را در محاصره گرفتند.
طائفیان همان دم مقدار زیادی تیر از حصار بر مسلمانان فرو ریختتند و چندان زیاد بود که گویی سیل ملخ است. مسلمانان در پناه سپرها قرار گرفتند و برخی از مسلمانان جراحت های کوچکی برداشتند.

پیشنهاد کاربران

بپرس