[ویکی اهل البیت] غزوه ذی قرد یا «غزوه غابه» غزوه ای است که در منطقه ذی قرد بین مسلمانان و عیینة بن حصن فزاری همراه با عده ای از سواران قبیله غطفان درگرفت.در این غزوه ابتدا سواران غطفانی به منظور غارت شتران به مزارع آنها حمله کردند ولی با واکنش سریع مسلمانان نقشه آنها بی اثر ماند.
واقدی می نویسد:عیینه شب چهارشنبه سه شب از ربیع الآخر سال ششم گذشته بر مسلمان غارت آورد.
منطقه غابه در شش کیلومتری شمال غربی مدینه قرار دارد. دراین ناحیه شتران ماده رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به چرا برده می شدند. کسانی نیز به محافظت از آنها می پرداختند. در سوم ربیع الثانی سال ششم عُیَیْنة بن حصن با چهل سوار به شتران یورش برده آنان رابه همراه خویش بردند.
عیینه از طایفه غطفانی ها گرسنگان جزیره بودند که در جاهلیت برای سیر کردن شکم خود به یثرب می آمدند. عیینة بن حصن فزاری با عده ای از سواران قبیله غطفان (که با رسول خدا صلی الله علیه و آله دشمنی دیرینه داشتند) باطراف مدینه حمله برد و در جائی موسوم به «غابة» (که نزدیکیهای مدینه و در طرف شام قرار داشت) عده ای از شترهای شیرده رسول خدا صلی الله علیه و آله را به سرقت بردند، و مردی از بنی غفار را که متصدی نگهداری شترها بود کشتند و زنش را نیز باسارت بردند.
مقریزی و دیگران نوشته اند: «أبوذرّ» از رسول خدا اجازه خواست که برود و در «غابه» شترهای شیرده رسول خدا را سرپرستی کند و رسول خدا به او گفت که: من از ناحیه «عیینه» و همراهان وی ایمن نیستم و می ترسم پیش آمدی رخ دهد. چون «أبوذرّ» بیشتر اصرار کرد به وی فرمود: می بینم که می روی و روزی می ریزند و پسرت را می کشند و زنت را می برند و با عصای خویش نزد من بازمی گردی. «أبوذرّ» با زن و پسرش رفت و روزی که «عیینة بن حصن فزاری» برای بردن بیست شتر رسول خدا حمله برد، پسرش کشته شد و زن او را بردند.
نخستین کسی که از این جریان مطلع شد: سلمة بن عمرو بن اکوع بود که در آن روز بسوی غابة میرفت و چون به ثنیة الوداع رسید از جریان مطلع شد و از این رو خود را بجای بلندی از کوه سلع (که در کنار مدینه قرار دارد) رسانید و با فریادهای «وا صباحاه». مردم مدینه را از جریان مطلع ساخت.
آنگاه بسرعت غارت کنندگان را تعقیب کرد، و چون به آنها رسید شروع به تیر اندازی کرد و هر گاه عیینة و همراهانش بسوی او حمله ور می شدند فرار میکرد و چون بمسیر خود باز می گشتند دو باره آنها را تعقیب می کرد و با تیرهای پی در پی مزاحمتی در رفتن آنها ایجاد می نمود. و چنانچه گویند سلمة پیاده بوده است .
نخستین کسی که (از مهاجرین) خود را بدر خانه آن حضرت رساند مقداد بود و پس از او از انصار عباد بن بشر و سعد بن زید بن ظهیر و محرز بن نضلة و دیگران بودند که اسبهای تند رو خود را سوار شده حاضر شدند. رسول خدا صلی الله علیه و آله مقداد بن عمرو را بر آنان امیر ساخته فرمود: شما بتعقیب دشمن بروید تا من نیز از دنبال بشما برسم. اینان بدستور آن حضرت به راه افتادند.
واقدی می نویسد:عیینه شب چهارشنبه سه شب از ربیع الآخر سال ششم گذشته بر مسلمان غارت آورد.
منطقه غابه در شش کیلومتری شمال غربی مدینه قرار دارد. دراین ناحیه شتران ماده رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به چرا برده می شدند. کسانی نیز به محافظت از آنها می پرداختند. در سوم ربیع الثانی سال ششم عُیَیْنة بن حصن با چهل سوار به شتران یورش برده آنان رابه همراه خویش بردند.
عیینه از طایفه غطفانی ها گرسنگان جزیره بودند که در جاهلیت برای سیر کردن شکم خود به یثرب می آمدند. عیینة بن حصن فزاری با عده ای از سواران قبیله غطفان (که با رسول خدا صلی الله علیه و آله دشمنی دیرینه داشتند) باطراف مدینه حمله برد و در جائی موسوم به «غابة» (که نزدیکیهای مدینه و در طرف شام قرار داشت) عده ای از شترهای شیرده رسول خدا صلی الله علیه و آله را به سرقت بردند، و مردی از بنی غفار را که متصدی نگهداری شترها بود کشتند و زنش را نیز باسارت بردند.
مقریزی و دیگران نوشته اند: «أبوذرّ» از رسول خدا اجازه خواست که برود و در «غابه» شترهای شیرده رسول خدا را سرپرستی کند و رسول خدا به او گفت که: من از ناحیه «عیینه» و همراهان وی ایمن نیستم و می ترسم پیش آمدی رخ دهد. چون «أبوذرّ» بیشتر اصرار کرد به وی فرمود: می بینم که می روی و روزی می ریزند و پسرت را می کشند و زنت را می برند و با عصای خویش نزد من بازمی گردی. «أبوذرّ» با زن و پسرش رفت و روزی که «عیینة بن حصن فزاری» برای بردن بیست شتر رسول خدا حمله برد، پسرش کشته شد و زن او را بردند.
نخستین کسی که از این جریان مطلع شد: سلمة بن عمرو بن اکوع بود که در آن روز بسوی غابة میرفت و چون به ثنیة الوداع رسید از جریان مطلع شد و از این رو خود را بجای بلندی از کوه سلع (که در کنار مدینه قرار دارد) رسانید و با فریادهای «وا صباحاه». مردم مدینه را از جریان مطلع ساخت.
آنگاه بسرعت غارت کنندگان را تعقیب کرد، و چون به آنها رسید شروع به تیر اندازی کرد و هر گاه عیینة و همراهانش بسوی او حمله ور می شدند فرار میکرد و چون بمسیر خود باز می گشتند دو باره آنها را تعقیب می کرد و با تیرهای پی در پی مزاحمتی در رفتن آنها ایجاد می نمود. و چنانچه گویند سلمة پیاده بوده است .
نخستین کسی که (از مهاجرین) خود را بدر خانه آن حضرت رساند مقداد بود و پس از او از انصار عباد بن بشر و سعد بن زید بن ظهیر و محرز بن نضلة و دیگران بودند که اسبهای تند رو خود را سوار شده حاضر شدند. رسول خدا صلی الله علیه و آله مقداد بن عمرو را بر آنان امیر ساخته فرمود: شما بتعقیب دشمن بروید تا من نیز از دنبال بشما برسم. اینان بدستور آن حضرت به راه افتادند.
wikiahlb: غزوه_ذى_قرد