غَزَلیات شکسپیر (The Sonnets)
مجموعه ای از اشعار ویلیام شکسپیر منتشرشده در ۱۶۰۹. این مجموعه ۱۵۴ غزل (سانت) دارد که بعضی از آن ها به شکل های مختلف نیز پیش تر منتشر شده بود اما به نظر می رسد که اغلب آن برای نخستین بار در این مجموعه چاپ شده است. احتمالاً همه غزل ها در دهۀ ۱۵۹۰ سروده شده اند. این اشعار که مجموعه ای از اشعار عاشقانه است در دو دسته جای می گیرد: از غزل ۱ تا ۱۲۶، خطاب به مردی جوان است، و مخاطب غزل های ۱۲۷ تا ۱۵۴ زنی جوان است. غزل ها که بیانگر حالات مختلف روحی است، یکی از شاهکارهای شعر دوران الیزابت به شمار می رود. مبدع غزل در نیمۀ اول قرن ۱۶ در ادبیات انگلستان تامس وایات، هنری هواردو لرد سورِی بودند که اقتباس از قالب غزلیات پترارک، شاعر قرن ۱۴ ایتالیایی، الگوی آنان بود. چند نوع غزل در ادبیات انگلیسی رایج شد. غزل های شکسپیر دارای چهارده مصراع است که شامل سه دسته چهار مصراعی (کواترین) و دو مصراع هم قافیه (کاپلت) است. معمولاً چهار مصراع نخستین غزل شکسپیری موضوع یا «مشاجره» را بیان می کند؛ دو کواترین بعدی متغیرهای موضوع (گاه با تغییر تند حالت بین دو کواترین) را باز می کنند؛ و کاپلت پایانی به ماجرا پایان می دهد. غزل در دوران الیزابت محبوبیت بسیار داشت و بعضی از زیباترین اشعار غنایی آن زمان در قالب غزل سروده شده است. در آن دوران چندین مجموعۀ غزل، ازجمله «استرافل و استلا» (۱۵۹۱) اثر سر فیلیپ سیدنی، «دِیلایا» (۱۵۹۲) اثر ساموئل دانیلز، و «آمورتِی» (۱۵۹۵)، اثر ادموند اسپنسر، منتشر شد. در این برهه بود که شکسپیر غزلیات خود را سرود که از لحاظ تأثیر موضوعی، خلاقیت های عاطفی، و غنای زبان، غزل را به اوج زیبایی رساند.
مجموعه ای از اشعار ویلیام شکسپیر منتشرشده در ۱۶۰۹. این مجموعه ۱۵۴ غزل (سانت) دارد که بعضی از آن ها به شکل های مختلف نیز پیش تر منتشر شده بود اما به نظر می رسد که اغلب آن برای نخستین بار در این مجموعه چاپ شده است. احتمالاً همه غزل ها در دهۀ ۱۵۹۰ سروده شده اند. این اشعار که مجموعه ای از اشعار عاشقانه است در دو دسته جای می گیرد: از غزل ۱ تا ۱۲۶، خطاب به مردی جوان است، و مخاطب غزل های ۱۲۷ تا ۱۵۴ زنی جوان است. غزل ها که بیانگر حالات مختلف روحی است، یکی از شاهکارهای شعر دوران الیزابت به شمار می رود. مبدع غزل در نیمۀ اول قرن ۱۶ در ادبیات انگلستان تامس وایات، هنری هواردو لرد سورِی بودند که اقتباس از قالب غزلیات پترارک، شاعر قرن ۱۴ ایتالیایی، الگوی آنان بود. چند نوع غزل در ادبیات انگلیسی رایج شد. غزل های شکسپیر دارای چهارده مصراع است که شامل سه دسته چهار مصراعی (کواترین) و دو مصراع هم قافیه (کاپلت) است. معمولاً چهار مصراع نخستین غزل شکسپیری موضوع یا «مشاجره» را بیان می کند؛ دو کواترین بعدی متغیرهای موضوع (گاه با تغییر تند حالت بین دو کواترین) را باز می کنند؛ و کاپلت پایانی به ماجرا پایان می دهد. غزل در دوران الیزابت محبوبیت بسیار داشت و بعضی از زیباترین اشعار غنایی آن زمان در قالب غزل سروده شده است. در آن دوران چندین مجموعۀ غزل، ازجمله «استرافل و استلا» (۱۵۹۱) اثر سر فیلیپ سیدنی، «دِیلایا» (۱۵۹۲) اثر ساموئل دانیلز، و «آمورتِی» (۱۵۹۵)، اثر ادموند اسپنسر، منتشر شد. در این برهه بود که شکسپیر غزلیات خود را سرود که از لحاظ تأثیر موضوعی، خلاقیت های عاطفی، و غنای زبان، غزل را به اوج زیبایی رساند.
wikijoo: غزلیات_شکسپیر