غزالی مشهدی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
شاعر ملقب به ملک الشعرا. وی در شهر مشهد به دنیا آمد و همانجا به تحصیل ادب پرداخت و شاعری را آغاز کرد و شهرتی بسزا پیدا نمود. در اوان جوانی به دربار شاه طهماسب راه یافت ولی به الحاد متهم شد و ناگزیر به هند رفت و علی قلی خان بن حیدر سلطان ازک شیبانی او را به خدمت پذیرفت.
غزالی منظومه ی «نقش بدیع» خود را که به نام شاه طهماسب آغاز کرده بود به نام علی قلی خان به پایان رسانید. وی نخستین شاعری است که در دولت گورکانی هند مرتبه ملک الشعرایی یافت. او در هند با شیخ فیض دکنی صحبت داشت. عاقبت در احمدآباد گجرات درگذشت. از دیگر آثارش: «گنج اکبری»، حاوی اشعاری در ستایش جلال الدین اکبر؛ «آثار الشباب»؛ «اسرار مکتوم»؛ «سنت الشعراء» که مجموعه ایست از قصائد به نظم الفبایی با مقدمه ای به نثر؛ «اسرار المکنونه»؛ «رشحات الحیات»؛ «مرآت الکاینات»؛ دیوان شعر.