نرم نرمک چو عروسی که غرید آمده بود
باز آنسوی برندش که ازین سو بازآی .
ابوالعباس ( از جهانگیری ) ( از رشیدی ).
دختر افکار من در مدح شاه هست عذرا نیست بی شبهت غرید.
شمسی فخری ( از آنندراج ) ( از جهانگیری ) ( از انجمن آرا ).
در فرهنگ در شعر ابوالعباس غرود خوانده. ( از فرهنگ رشیدی ) ( از آنندراج ). و صاحب برهان این لغت را به صورت غربد بر وزن فرقد نیز آورده ولی خطاست. ( از آنندراج ) ( انجمن آرا ). در ادات نیز چنین است. در فرهنگ اسدی غرید نیامده و به جای آن غرند آمده است و غرند صحیح است چه اسدی آن را در کلمات مختوم به دال مهمل آورده است و اگرغرید بود صحیح بود آن را در باب ذال معجمه می آورد. چه در غرید حرف آخر بنا بر قاعده ذال است.غرید. [ غ َ ] ( ع ص ) مرغ یا انسان بلندآواز و خوش آواز. ( از تاج العروس ). غِرْیَد. ( تاج العروس ).
غرید. [ غ ِرْ ی َ ] ( ع ص ) مرغ یا انسان بلندآواز وخوش آواز. غَرید. ( از تاج العروس ). || غصن غرید؛ شاخه تر و تازه. ناعم. ( از اقرب الموارد ).
غرید. [ غ ِرْ ری ] ( ع ص ) مرغ بلند و خوش آواز. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مرغ یا انسان بلندآواز و خوش آواز. ( از تاج العروس ).