غریب پرست. [غ َ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) آنکه مردم غریب و بینوا را بنوازد و در حق ایشان نیکی کند. غریب پرور. غریب نواز.
۱. آن که مردم غریب را دوست بدارد و در حق آنان نیکی کند، غریب دوست.۲. آن که غریبه ها را به خانوادۀ خود ترجیح دهد.
