غرک. [ غ َ رَ ] ( ص مصغر ) مصغر غَر، به معنی مخنث و بددل : این گربه چشمک این سگک غوری غرک سگسارک مخنثک و زشت کافرک.
خاقانی.
فرهنگ فارسی
( اسم ) مخنث نامرد .
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی غَرَّکَ: فریبت داد - مغرور کرد ریشه کلمه: غرر (۲۷ بار) ک (۱۴۷۸ بار)
«غَرَّکَ» از مادّه «غرور» در اصل، به معنای غفلت به هنگام بیداری است، و به تعبیر دیگر، غفلت در جایی که انسان باید غافل نباشد، و از آنجا که غفلت گاه سر چشمه «جسارت» و یا «خود برتربینی» می شود، واژه «غرور» به این معانی نیز تفسیر شده است.