غرچه

تازیانه های سلوک، نقد و تحلیل قصاید سنائی، دکتر شفیعی کدکنی، زمستان ۱۳۸۳، ص۳۶۷. )
به نظر نگارنده غرچه به معنی احمق و نادان یا مردم دور از تمدن و کوهستانی هم نیست بلکه غرچه به معنی خسیس و حریص به مال دنیاست در زبان آذری به کسی که نمی تواند مال خود را خرج کند و خیلی خسیس می باشد غِرْچِی گفته می شود. به نظر این غرچی همان غرچه ی فارسی است که در بیت بالا آمده است. یعنی از دنیایی که به راحتی آدم های غرچه ( حریص به مال دنیا را ) فریب می دهد دوری کن