غَرَوی اصفهانی، محمدجواد (اردستان ۱۲۸۲ـ تهران۱۳۸۴ش)
غَرَوی اصفهانی، محمدجواد
روحانی نواندیش ایرانی. دروس دینی را نزد اساتید وقت اصفهان گذراند. یکی از استادان بنام وی آیت اله حاج آقا رحیم ارباب بوده است. وی از جوانی در این اندیشه بود که دین اسلام و مذهب تشیع را از آلایش بدعت ها پیراسته گرداند، اما در اصفهان برخی آرای وی با مخالفت شماری از علمای شهر روبه رو و برخی ردیه ها بر ضد عقاید وی نوشته شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به نوعی با گروه های افراطی انقلابی از قبیل مجاهدین و طرفداران افراطی دکتر شریعتی همدلی داشت و برخی افکار وی با روحانیت در تضاد بود. در سال های اخیر در تهران اقامت گزید و چندین جلد کتاب منتشر کرد. ازجمله آثار اوست قربانی در منی (۱۳۶۲)؛ آدم از نظر قرآن (۱۳۷۵)؛ فقه استدلالی؛ خطبه ها و جمعه ها؛ چند گفتار؛ شرح رساله؛ پیرامون ظنّ فقیه و کاربرد آن در فقه (۱۳۷۸).
غَرَوی اصفهانی، محمدجواد
روحانی نواندیش ایرانی. دروس دینی را نزد اساتید وقت اصفهان گذراند. یکی از استادان بنام وی آیت اله حاج آقا رحیم ارباب بوده است. وی از جوانی در این اندیشه بود که دین اسلام و مذهب تشیع را از آلایش بدعت ها پیراسته گرداند، اما در اصفهان برخی آرای وی با مخالفت شماری از علمای شهر روبه رو و برخی ردیه ها بر ضد عقاید وی نوشته شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به نوعی با گروه های افراطی انقلابی از قبیل مجاهدین و طرفداران افراطی دکتر شریعتی همدلی داشت و برخی افکار وی با روحانیت در تضاد بود. در سال های اخیر در تهران اقامت گزید و چندین جلد کتاب منتشر کرد. ازجمله آثار اوست قربانی در منی (۱۳۶۲)؛ آدم از نظر قرآن (۱۳۷۵)؛ فقه استدلالی؛ خطبه ها و جمعه ها؛ چند گفتار؛ شرح رساله؛ پیرامون ظنّ فقیه و کاربرد آن در فقه (۱۳۷۸).