غرنیق

لغت نامه دهخدا

غرنیق. [ غ ُ ن َ ] ( ع ص ) جوان نیک خوب روی. ( دهار ). به معانی غِرنَوق است. رجوع به غِرنَوق شود.

غرنیق. [ غ ِ ] ( ع ص ) جوان سپید خوب صورت. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به غُرنوق شود. || ( اِ ) مهتر. ( زمخشری ).

فرهنگ فارسی

جوان سپید خوب صورت

پیشنهاد کاربران

بپرس