غرنگ و غریو

لغت نامه دهخدا

غرنگ و غریو. [ غ َ رَ گ ُ غ ِ وْ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) ترکیبی است از غرنگ + غریو. رجوع به همین کلمات شود. آه و ناله و صدا و فریاد :
شتابان شتر در بیابان چو دیو
دل یوسف اندر غرنگ و غریو.
فردوسی.
بدانجایگه باشد ارژنگ دیو
که هزمان برآرد غرنگ و غریو.
فردوسی.
مرا گریستن اندر غم تو آیین گشت
چنانکه هیچ نیاسایم از غریو و غرنگ.
فرخی.

فرهنگ فارسی

ترکیبی است از غرنگ غریو

پیشنهاد کاربران

بپرس