غرند. [ غ َ رَ ] ( ص ) آن زن بود که به دوشیزه دهند، و دوشیزه برنیاید. ( فرهنگ اسدی ) : نرم نرمک چو عروسی که غرند آمده بود باز آن سوی بریدش که از آن سو بازآ .
ابوالعباس ( از فرهنگ اسدی ).
زنی که به نام دوشیزه به شوی دهند ودوشیزه نباشد.
فرهنگ فارسی
( صفت ) زنی که به عنوان دوشیزه به شوهر دهند و دوشیزه نباشد .
فرهنگ معین
(غَ رَ ) (ص . ) دختری که در شب زفاف معلوم شود که باکره نیست .