غرقه گاه

لغت نامه دهخدا

غرقه گاه. [ غ َ ق َ / ق ِ ] ( اِ مرکب ) جای عمیق از آب که امکان خلاصی در آن متصور نباشد. ( آنندراج ). غرقگاه. آنجا که غرق شوند :
بس کس که اوفتاد در این غرقه گاه غم
چشم خلاص داشت ، سفینه اش وفا نکرد.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

( اسم ) جای غرق شدن غرقه گاه .

فرهنگ عمید

جای غرق شدن.

پیشنهاد کاربران

بپرس