غرفی

لغت نامه دهخدا

غرفی. [ غ َ فی ی ] ( ع ص نسبی ) آنچه با غرف بپیرایند: سقاءغرفی ؛ مشک به غرف پیراسته. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). تأنیث آن غرفیة است. رجوع به غرفیة شود.

غرفی. [ غ َ ] ( اِخ ) جایگاهی است. افوه اودی گوید :
جلبنا الخیل من غیدان حتی
وقعنا هن ایمن من صناف
و بالغرفی و العرجاء یوماً
و ایاماً علی ماء الطفاف.
( از معجم البلدان ).

فرهنگ فارسی

جایگاهی است

پیشنهاد کاربران

بپرس