غرفج

لغت نامه دهخدا

غرفج. [ غ ُ ف ُ ] ( اِ ) درمنه و آتشگیره. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). درمنه که آتش زود در او گیرد. گرفج. ( فرهنگ رشیدی ). رجوع به درمنه شود. || هر هیزمی که زود آتش در آن افتد، وبه عربی ابوسریع خوانند. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ).

فرهنگ معین

(غُ فَ ) (اِ. ) = گرفج : هر هیزمی که زود آتش در آن افتد.

فرهنگ عمید

=بکمون

پیشنهاد کاربران

بپرس