غرش صوتی

غرش صوتی[ ۱] ( انگلیسی: Sonic boom ) صدایی همراه با امواج ضربه ای است و زمانی ایجاد می شود که یک جسم در هوا سریع تر از سرعت صوت حرکت کند. غرش های صوتی مقدار زیادی انرژی صوتی تولید کرده و باعث می شوند صدایی شبیه به صدای انفجار یا صدای رعد و برق به گوش انسان برسد. دسی بل ( dBA ) یکای اصلی اندازه گیری صدا است. برای نمونه، صدای یک رعد و برق فوق العاده بلند و بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ دسی بل است که معادل ایستادن در نزدیکی یک جت در هنگام برخاستن است.
صدای یک گلوله با سرعت فراصوت در هنگام عبور از بالای سر یا صدای شلاق گاو نر نمونه هایی کوچک از غرش صوتی هستند.
غرش صوتی ناشی از هواپیمای فراصوت می تواند بسیار بلند و شگفت انگیز باشد و ممکن است باعث بیدار کردن مردم و واردشدن آسیب جزئی به برخی سازه ها شود. این دلایل منجر به ممنوعیت پرواز معمول فراصوت از روی زمین شده است. اگرچه نمی توان به طور کامل از این پروازها جلوگیری کرد، پژوهش ها نشان می دهد که با شکل دهی دقیق هواپیماهای فراصوت، مزاحمت و آسیب ناشی از غرش های صوتی ممکن است کاهش یابد، تا جایی که پروازهای فراصوت زمینی ممکن است به یک گزینه عملی تبدیل شود.
غرش صوتی فقط در لحظه عبور یک جسم از دیوار صوتی رخ نمی دهد و همچنین در تمام جهات پیرامونی جسم فراصوت نیز شنیده نمی شود. از سوی دیگر، غرش صوتی یک اثر پیوسته است که هنگام حرکت جسم با سرعت فراصوت رخ می دهد و تنها ناظرانی را تحت تأثیر قرار می دهد که در نقطه ای قرار دارند که منطقه ای به شکل یک مخروط هندسی در پشت جسم را قطع می کند. با حرکت جسم فراصوت، این ناحیه مخروطی نیز پشت آن حرکت می کند و هنگامی که مخروط از روی ناظر عبور می کند، آن ها به طور مختصر «غرش» را تجربه خواهند کرد.
فشار ناشی از غرش های صوتی هواگردها اغلب چند پوند در هر فوت مربع است. وسیله ای که در ارتفاع بیشتر پرواز می کند، فشار کمتری بر روی زمین ایجاد خواهد کرد، زیرا شدت موج ضربه با دورشدن از وسیله کاهش می یابد، اما غرش های صوتی کمتر تحت تأثیر سرعت وسیله قرار می گیرند.