غرش افکنده. [ غ ُرْ رِ اَ ک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) غرش کرده. غریده. آواز مهیب درآورده. رجوع به غرش شود : آه صبح است مگر نحل که بر شه ره غارغرش افکنده و عریان به خراسان یابم.خاقانی.
