غرر

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۲۷(بار)
غَرَّ وَ غُرُور (به ضم غین) و غِرَّة: فریب دادن. تطمیع به باطل. «غَرَّ فُلانٌ فُلاناً غَرّاً وَ غُرُوراً وَ غِرَّةً: خَدَعَهُ وَ اَطْمَعَهُ بِالْباطِلِ» . زندگی دنیا شما را فریفت. . آرزوهای باطل شما را فریفت. غَرور: (به فتح غین) فریب دهنده. راغب گفته: غرور هر آن چیزی است که انسان را فریب دهد از مال، جاه، شهوت و شیطان و گاهی آن را شیطان تفسیر کرده‏اند که اخبث فریبکاران است . زندگی دنیا شما را فریب ندهد و شیطان شما را به خدا جری نکند. در اقرب الموارد گوید: «ماغَرَّکَ بِفُلانٍ» یعنی چطور بر او جرئت کردی؟ غرور به فتح اول سه بار در قرآن آمده و مراد از آن شیطان یا هر فریبنده است . . علی هذا بهتر است «غَرَّکُمْ» را در این آیات به مناسبت «باء» جرئت معنی کنیم و نیز در آیه زیر: . بنابر آنکه از اقرب الموارد نقل شده «غَرِّکَ» در معنی لازم به کار رفته که جرئت باشد زیرا لازمه فریفته شدن جرئت به خداست یعنی ای انسان چه چیز تو را بر عصیان پروردگار کریمت جری کرد؟ آمدن لفظ «ربّک» و «الکریم» برای اتمام حجت است یعنی نمی‏بایست به آنکه پرورش دهنده تو و تواناست مخالفت کنی. اینکه گفته‏اند: آمدن «الکریم» تلقین جواب از جانب خداست یعنی کرمت مرا مغرور کرد ظاهراً مطلب صحیحی نیست. . در اینگونه آیات ممکن است غرور به ضم اول مصدر از برای مفعول باشد یعنی: زندگی دنیا جز متاع فریفته شدن نیست یا از برای فاعل یعنی: متاع فریبنده همچنین در . نیستند کفّار مگر در فریفته شدن.