غرت و غراب. [ غ ُ ت ُغ ُ ] ( ترکیب عطفی ، ص مرکب ) در تداول فارسی زبانان آنکه زیر بار منت هیچکس رفتن نخواهد. سخت غره به خویش.متکبر: شیرازیها غرت و غرابند. رجوع به غراب شود.
فرهنگ فارسی
در تداول فارسی زبانان آنکه زیر بار منت هیچکس رفتن نخواهد سخت غره بخویش
