غربتی لاهوری. [ غ ُ ب َ ی ِ ] ( اِخ ) نام شریفش ابوالمعالی ، از نواحی شهر مذکور ( لاهور ) بود و در آنجا به ذوق و حال شهرت داشت و عاشقی دردمند و سالکی پایه بلندبود این دو بیت ازوست : آنچه ما زآن جان و جانان دیده و دانسته ایم بهر گفتن نیست بهر دیدن و دانستن است. مقیم کوی فنا بودنم از آن هوس است که با توشرکت من در وجود بی ادبی است.
( ریاض العارفین ص 119 ).
فرهنگ فارسی
نام شریفش ابوالمعالی از نواحی شهر مذکور بود و در آنجا بذوق و حال شهرت داشت و عاشقی دردمند و سالکی پایه بلند بود