غربتی لاهوری

لغت نامه دهخدا

غربتی لاهوری. [ غ ُ ب َ ی ِ ] ( اِخ ) نام شریفش ابوالمعالی ، از نواحی شهر مذکور ( لاهور ) بود و در آنجا به ذوق و حال شهرت داشت و عاشقی دردمند و سالکی پایه بلندبود این دو بیت ازوست :
آنچه ما زآن جان و جانان دیده و دانسته ایم
بهر گفتن نیست بهر دیدن و دانستن است.
مقیم کوی فنا بودنم از آن هوس است
که با توشرکت من در وجود بی ادبی است.
( ریاض العارفین ص 119 ).

فرهنگ فارسی

نام شریفش ابوالمعالی از نواحی شهر مذکور بود و در آنجا بذوق و حال شهرت داشت و عاشقی دردمند و سالکی پایه بلند بود

پیشنهاد کاربران

بپرس