غر افتادن

لغت نامه دهخدا

غر افتادن. [ غ ِ اُ دَ ] ( مص مرکب ) کشتار واقع شدن :غر افتادن میان قومی. قر افتادن. رجوع به غر شود.

فرهنگ فارسی

کشتار واقع شدن : غر افتادن میان قومی قر افتادن

پیشنهاد کاربران

بپرس