غدفل

لغت نامه دهخدا

غدفل. [ غ ِ دَ ] ( ع ص ) ج ، غدافِل. تأنیث آن غدفلة.مرد بلندبالا. || قوی جثه تمام اندام. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). غِدفن. ( منتهی الارب ). رجوع به غدفن شود. || زندگانی فراخ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || جامه کهنه ، و منه المثل : «غرّنی بُرداک من غدافِلی »؛ قاله رجل سأل رجلاً ان یکسوه فوعده فألقی خلقانه فلم یکسُه ُ. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس