غثه
لغت نامه دهخدا
غثة. [غ َث ْ ث َ ] ( ع ص ) مؤنث غث. ( منتهی الارب ). || برهه ای از بهار که چارپا بدان رسد. یقال : اغتثت الخیل و اغتفت ؛ اذا اصابت شیئاً من الربیع. ( معجم البلدان ). || گوسفند لاغر. ( اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید