غثراء

لغت نامه دهخدا

غثراء. [ غ َ ] ( ع اِ ) کفتار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). الضبع، سمیت لغثرة فی لونها: «اکلتهم الغثراء»؛ هلکوا. ( اقرب الموارد ). || گروه مردم آمیخته از هر نوع. || ( ص ) تیره. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). الغبراء او قریب منها. ( اقرب الموارد ). || گلیم بسیارپشم. || مؤنث اغثر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس