غتماء

لغت نامه دهخدا

غتماء. [ غ َ ] ( ع ص ) تأنیث اغتم. ( اقرب الموارد ). زنی که سخن پیدا نتواند گفتن. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس