غبیر

لغت نامه دهخدا

غبیر. [ غ َ ] ( ع اِ ) نوعی از خرما.( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || آبی است مر محارب را. ( منتهی الارب ). || ( ص ) سست رأی : رجل غبیرالرأی ؛ مردی سست رأی. ( مهذب الاسماء ).

غبیر. [ غ ُ ب َ ] ( اِخ ) آبی است در ناحیه «دارةُ غَبیر» از آن ِ قوم بنی الاضبط. ( معجم البلدان ). || دارة غُبیر. رجوع به دارة غُبیر شود.

فرهنگ فارسی

آبی است در ناحیه داره غبیر از آن قوم بنی الاضبط

پیشنهاد کاربران

بپرس