غبن خوردن. [ غ َ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) افسوس خوردن. فسوس خوردن. حسرت بردن : چون فلک با تو نسازد با دگر کس گو مسازگر خوری غبنی از آن خود خور، آن ِ کس مخور.خاقانی.