غبط. [ غ َ ] ( ع مص ) رشک نمودن و آرزو بردن به حال کسی بی آن که زوال آن خواهد از وی.غبطه غبطاً و غبطة و منه فی الدعاء: «اللهم غبطاً لا هبطاً»؛ ای نسالک الغبطة و نعوذ بک ان نهبط عن حالنااو منزلةً بغبط علیها. || دست بر دنب و تهیگاه گوسپند نهادن تا بداند که فربه است یا لاغر. || دست بر پشت زدن که پیه دارد یا نی. ( منتهی الارب ). || راضی بودن. ( دزی ج 2 ص 200 ). || تحریک احساسات و تمایلات کسی. ( دزی ایضاً ). || لذت بردن از. ( دزی ایضاً ). || ( اِ ) دسته کشت دروده. ج ، غبوط. ( منتهی الارب ). غبط. [ غ ُ ب ُ ] ( ع اِ ) ج ِ غابط. ( منتهی الارب ). رجوع به غابط شود. || ج ِ غَبیط. ( منتهی الارب ). رجوع به غبیط شود.
