غبج

لغت نامه دهخدا

غبج. [ غ َ ] ( ع مص ) فروخوردن آب را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). غبج الماء؛ جرعه جرعاً متدارکاً. ( المنجد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس