میان زنخ در یکی گرد چاه
که از چاه یوسف نبد کم به جاه
بزیرش درآورده سیمین غبب
بلای دل و رنج جان را سبب.
شمسی ( یوسف و زلیخا ).
آمیخته مه بر قصب ،انگیخته طوق از غبب دستارچه بسته ز شب ، بر ماه تابان دیده ام.
خاقانی ( دیوان ص 465 ).
جان بدستارچه دهم آن راگر غبب طوق در براندازد.
خاقانی.
انگشت ساقی از غبب غوک نرمترزلف چو مار در می عیدی شناورش.
خاقانی.
ساقی تذرورنگ به طوق غبب چو کبک طوقی دگر ز عنبر سارا برافکند.
خاقانی.
بر غبب و دُم ِ خُرُه ، خیز و رکاب باده ده چون دمش از مطوقی چون غببش ز احمری.
خاقانی.
دستارچه بین ز برگ شمشادطوق غبب سمنبران را.
خاقانی.
پروزسبزه دمید بر نمط آبگیرزلف بنفشه خمید بر غبب جویبار.
خاقانی.
غبب. [ غ َ ب َ ] ( ع اِ ) قاقم. ( بحر الجواهر ).