[ویکی فقه] به غایت بسیط و فاقد ابتدا و انتها «غایت فوری» گفته می شود.
غایت فوری، به غایتی گفته می شود که بسیط بوده و ابتدا و انتها ندارد؛
← مثال
برخی از اصولی ها اعتقاد دارند جمله غایی بدون قرینه، هیچ ظهوری در خروج «نفس غایت» از حکم مغیّا یا دخول در آن ندارد، مگر در مواردی که غایت فوریت داشته باشد، مثل «معرفت حرام» که در چنین جاهایی خود غایت و ما بعد آن از حکم مغیا خارج می باشد.
غایت فوری، به غایتی گفته می شود که بسیط بوده و ابتدا و انتها ندارد؛
← مثال
برخی از اصولی ها اعتقاد دارند جمله غایی بدون قرینه، هیچ ظهوری در خروج «نفس غایت» از حکم مغیّا یا دخول در آن ندارد، مگر در مواردی که غایت فوریت داشته باشد، مثل «معرفت حرام» که در چنین جاهایی خود غایت و ما بعد آن از حکم مغیا خارج می باشد.
wikifeqh: غایت_فوری