غاویه

لغت نامه دهخدا

( غاویة ) غاویة. [ ی َ ] ( ع ص ) تأنیث غاوی. رجوع به غاوی شود. || ( اِ ) توشه دان. ( منتهی الارب ). || مشک که در آن آب باشد. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس