غالیه سودن

لغت نامه دهخدا

غالیه سودن. [ ی َ / ی ِ دَ ] ( مص مرکب ) خوشبوی ساختن. عطاری. غالیه سایی :
چون شب از نافه های مشک سیاه
غالیه سود بر عماری ماه.

نظامی.

زمین در مشک پیمودن بخروار
هوا در غالیه سودن بخروار.

نظامی.

۱ - ساییدن غالیه تهیه کردن غالیه . ۲ - خوشبوی ساختن عطر ساختن .

( ~ . دَ ) [ ع - فا. ] ۱ - ساییدن غالیه . ۲ - عطر ساختن .

غالیه سودن برجایی: آنجا را خوشبو کردن
چون شب از نافه های مشک سیاه
غالیه سود بر عماری ماه
( هفت پیکر نظامی، تصحیح دکتر ثروتیان، ۱۳۸۷ ، ص 544 )