غافل دل. [ ف ِ دِ ] ( ص مرکب ) آنکه غافل باشد. کسی که خاطر او به غفلت گراید: رجل ٌ سَرِف ُ الفؤاد؛ مرد غافل دل خطاکار. ( منتهی الارب ).
