غافِر، سوره
سورۀ شمارۀ ۴۰ به ترتیب مصحف و ۵۰ یا ۶۰ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۸۵ آیه و ۱۲۲۸ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره به کاررفتن کلمۀ «غافرالذنب» در آیۀ سوم آن است. نام های دیگر آن «مؤمن» (اشاره به داستان «مؤمن آل فرعون» در آیات ۲۸ تا ۳۳) و «طَوْل» (نامیدن خداوند به ذی الطَول= توانمند، در آیۀ سوم) است. اولین سوره از سوره های هفت گانۀ «حوامیم» یا «حامیمات» است که با حروف مقطّعۀ «حم» آغاز می شود و بدین سبب «حم اولی» نیز خوانده می شود. بیست و یکمین سوره از سوره های مقطّعات است. از نظر حجم، از سوره های «مثانی» و دقیقاً نیم جزءِ قرآن است. مضامین اصلی آن عبارت اند از برخی صفات الهی، نیایش فرشتگان حامل عرش الهی، شمه ای از داستان حضرت موسی (ع)، فرعون و هامان و عذاب دوزخیان.
سورۀ شمارۀ ۴۰ به ترتیب مصحف و ۵۰ یا ۶۰ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۸۵ آیه و ۱۲۲۸ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره به کاررفتن کلمۀ «غافرالذنب» در آیۀ سوم آن است. نام های دیگر آن «مؤمن» (اشاره به داستان «مؤمن آل فرعون» در آیات ۲۸ تا ۳۳) و «طَوْل» (نامیدن خداوند به ذی الطَول= توانمند، در آیۀ سوم) است. اولین سوره از سوره های هفت گانۀ «حوامیم» یا «حامیمات» است که با حروف مقطّعۀ «حم» آغاز می شود و بدین سبب «حم اولی» نیز خوانده می شود. بیست و یکمین سوره از سوره های مقطّعات است. از نظر حجم، از سوره های «مثانی» و دقیقاً نیم جزءِ قرآن است. مضامین اصلی آن عبارت اند از برخی صفات الهی، نیایش فرشتگان حامل عرش الهی، شمه ای از داستان حضرت موسی (ع)، فرعون و هامان و عذاب دوزخیان.
wikijoo: غافر،_سوره