غاغاطی

لغت نامه دهخدا

غاغاطی. ( معرب ، اِ ) از یونانی غاغاطیس. طاغیطوس. سنگی باشد سیاه و سبک و بوی قیر از آن می آید و آن را از وادی شام آورند ودر قدیم آن وادی را غاغا می خوانده اند و الحال وادی جهنم گویند، اگر بر آتش نهند بخور آن مصروع را نافع باشد و گزندگان بگریزند و آن را به عربی حجر غاغاطیس و حجر غاغیطوس خوانند. ( برهان ) ( آنندراج ). حجرٌ خفیف ٌ بارد یابس. ( بحر الجواهر ). و رجوع به غاغا شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس