غاضر

لغت نامه دهخدا

غاضر. [ ض ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از غضر. شتاب آینده در حاجات خود و صلح کننده در آن. || پوست نیکو پیراسته. ( منتهی الارب ). || به پگاه رونده در طلب کارها و حوائج خود. ( از قطر المحیط ).

پیشنهاد کاربران

بپرس